πειρα

πειρα - Provação, Tentação

Na carta de S. Tiago este vocábulo aparece 7 vezes

Tg 1,2 - Πᾶσαν χαρὰν ἡγήσασθε, ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις

πειρασμοῖς – dativo, plural, masculino

12 - Μακάριος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει πειρασμόν, ὅτι δόκιμος γενόμενος λήμψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς, ὃν ἐπηγγείλατο τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν.

πειρασμόν – acusativo, singular, masculino

13 (aparece 4x) - μηδεὶς πειραζόμενος λεγέτω ὅτι Ἀπὸ θεοῦ πειράζομαι: ὁ γὰρ θεὸς ἀπείραστός ἐστιν κακῶν, πειράζει δὲ αὐτὸς οὐδένα.

πειραζόμενος – Particípio presente passivo, nominativo, singular, masculino

πειράζομαι – 1ª pessoa do presente do indicativo passivo, singular

ἀπείραστός – nominativo, singular, masculino

πειράζει – 3ª pessoa do presente indicativo do activo, singular

14 - ἕκαστος δὲ πειράζεται ὑπὸ τῆς ἰδίας ἐπιθυμίας ἐξελκόμενος καὶ δελεαζόμενος:

πειράζω – 3ª pessoa do presente do indicativo do passivo, singular

Na Primeira carta de Pedro este vocábulo aparece 2 vezes

1 Ped 1,6 - ἐν ᾧ ἀγαλλιᾶσθε, ὀλίγον ἄρτι εἰ δέον [ἐστὶν] λυπηθέντες ἐν ποικίλοις πειρασμοῖς,

πειρασμοῖς – dativo, plural, masculino

4,12 - Ἀγαπητοί, μὴ ξενίζεσθε τῇ ἐν ὑμῖν πυρώσει πρὸς πειρασμὸν ὑμῖν γινομένῃ ὡς ξένου ὑμῖν συμβαίνοντος,

πειρασμὸν – acusativo, singular, masculino